Rasa ta, znana również jako seter irlandzki czerwony, jest średniej lub dużej wielkości i ma od 25 do 27 cali (63,5 do 68,6 cm) wzrostu. Przyjrzyjmy się bliżej temu szelmowskiemu seterowi irlandzkiemu poniżej i temu, co go wyróżnia. W niniejszym leksykonie krzyżówkowym dla słowa collie znajduje się prawie 14 odpowiedzi do krzyżówek. Definicje te zostały podzielone na 4 różne grupy znaczeniowe. Jeżeli znasz inne definicje pasujące do hasła „ collie ” lub potrafisz określić ich inny kontekst znaczeniowy, możesz dodać je za pomocą formularza dostępnego w Umaszczenie setera irlandzkiego może wahać się od mahoniowego do kasztanowego. Dopuszczalne są małe białe znaczenia na klatce piersiowej, kufie lub czole. Seter irlandzki – charakter i osobowość. Seter irlandzki jest bardzo towarzyski i potrzebuje stałej uwagi. Źle znosi samotność. Jest przyjazny, życzliwy, wesoły i czuły. A do takich należy na przykład alergia. Prawdą jest, że hodowcy psów rasowych wiedząc, że dana rasa psa cierpi na prawdopodobieństwo wystąpienia jakiegoś schorzenia, mogą jemu starać się zapobiegać, to jednak rasowe pieski są bardziej wrażliwe od naszych kundelków i częściej chorują. Język staroirlandzki, język staroiryjski – wymarły język z grupy celtyckiej. Najstarsza forma języków goidelskich, dla której istnieje znaczny korpus tekstowy. Pochodzi z języka prairlandzkiego. Wywodzą się z niego współczesne języki: irlandzki, szkocki i manx. Używany między VI a X wiekiem naszego tysiąclecia, po czym Vay Tiền Trả Góp Theo Tháng Chỉ Cần Cmnd. Przez aktualizacja dnia 18:57 Szkocja, wysunięty najbardziej na północ kraj Wielkiej Brytanii cechują się piękną, dziką przyrodą i surowym klimatem. Hodowla psów w Szkocji była związana głównie z myślistwem i hodowlą owiec, stąd wśród szkockich ras psów spotkamy sporą grupę terierów i owczarków. Psy pochodzące ze Szkocji są krzepkie i przystosowane do surowego klimatu. Część z tych często niezależnych czworonogów zyskało ogromną popularność i pełni rolę psów do towarzystwa, golden retriever, border collie czy West Highland White Terrier. Owczarek szkocki długowłosy ©Shutterstock Collie, bo o nim mowa, jest bodaj najbardziej popularnym ze szkockich owczarków – a wszystko za sprawą słynnej książki Lassie, wróć! oraz stworzonej na jej podstawie serii filmów. Historia rasy jest długa. Zaczyna się prawdopodobnie około XVI wieku, kiedy to na obszarach współczesnej Szkocji występowały psy podobne do owczarka szkockiego długowłosego. Pierwsza oficjalna wystawa, na której pojawiły się collie, odbyła się w 1860 roku. Do Polski owczarek ten przybył dopiero w pierwszej połowie XX wieku. Owczarki szkockie długowłose to duże, wspaniałe psy pasterskie, stróżujące i (obecnie przede wszystkim) do towarzystwa. Są czworonogami bardzo inteligentnymi i zrównoważonymi. Potrzebują bliskości człowieka – źle znoszą samotność. Szybko i chętnie się uczą, mają dużą potrzebę stymulacji fizycznej i umysłowej. Choć w stosunku do bliskich są łagodne i uwielbiają spędzać z nimi czas, wobec obcych zachowują dystans. Maść collie może być śniada, tricolor czarna bądź blue merle (marmurkowa). Umaszczenie śniade merle oraz białe nie jest akceptowane przez FCI. Charakterystyczna dla tej rasy psów długa, bujna sierść wymaga regularnej pielęgnacji. Najsłynniejszym psem tej rasy była bohaterka książki "Lassie, wróć!". Owczarek szkocki krótkowłosy ©Shutterstock Owczarek szkocki krótkowłosy, zwany też po prostu krótkowłosym collie, podobnie jak collie długowłosy jest czworonogiem należącym do grupy psów pasterskich i zaganiających. W odróżnieniu od odmiany długowłosej krótkowłosa jest stosunkowo nowa, bo powstała dopiero w 1873 roku. Owczarek szkocki krótkowłosy tak naprawdę nie różni się niczym od długowłosego – oczywiście poza długością sierści. Cechuje się takim samym charakterem, umaszczeniem, wzrostem (suki od 51 do 56 cm wysokości w kłębie, psy od 56 do 61 cm) i wagą (suki od 18 do 25 kg, psy od 20,5 do 29, 5 kg). Krótkowłosy collie raczej nie jest znany poza granicami Szkocji. Owczarek szetlandzki ©Shutterstock Owczarek szetlandzki to niewielki pies – suki osiągają wysokość 38,5 cm w kłębie, zaś psy do 39,5 cm. Waga tego czworonoga waha się w granicach 5 do 10 kg. Jak najlepiej opisać owczarka szetlandzkiego? Jako „miniaturowego collie długowłosego”, bowiem jest do niego łudząco podobny. I właśnie takie porównania stosowano, co jednak spotkało się z dużym sprzeciwem ze strony miłośników collie długowłosych, bowiem jest to w istocie zupełnie odmienna rasa psa. Owczarek szetlandzki to również pies pasterski i zaganiający. Do Szkocji trafił najprawdopodobniej z Wysp Szetlandzkich (należących do drugiej połowy XV wieku do Norwegii). Na ostateczny wygląd sheltie miało wpływ krzyżowanie z takimi rasami jak pomeranian (szpic miniaturowy) i cavalier king charles spaniel. Sheltie bardzo przywiązuje się do właściciela, jest nieufny wobec obcych. To pies energiczny, potrzebujący codziennej dawki ruchu i zabaw umysłowych. Jest inteligentny, ceni sobie współpracę z człowiekiem i śmiało można zdecydować się na uprawianie z nim różnego rodzaju sportów kynologicznych. West highland white terrier ©Shutterstock West highland white terier jest rasą bardzo popularną w Polsce. Ten krótkonożny terier o śnieżnobiałym umaszczeniu pochodzi od innych szkockich czworonogów – cairn terriera i teriera szkockiego. Pierwotnie rasę wykorzystywano do polowania na szkodniki, lisy oraz wydry. Choć pierwsze wzmianki na temat rasy west highland white terrier pochodzą już z XVII wieku, na oficjalnej wystawie pojawiła się dopiero w 1907 roku w Birmingham. Pomimo tego, że westie uchodzi przede wszystkim za psa rodzinnego i do towarzystwa, tak naprawdę jest wyjątkowo energicznym, odważnym i niestrudzonym czworonogiem. Świetnie odnajdzie się w rodzinie aktywnej, sprawdzi się w rozmaitych sportach kynologicznych, jak np. agility. Rasa ta jest raczej długowieczna, bo dożywa średnio 12-15 lat, ale jest podatna na różnego rodzaju schorzenia, jak choroby oczu i alergie skórne. Ponadto west jest łakomczuchem i szybko może przybrać na wadze, jeśli nie zastanie mu zapewniona zbilansowana dieta. Terier szkocki ©Shutterstock Skoro już jesteśmy przy terierach, nie można nie wspomnieć o takiej rasie jak terier szkocki. Podobnie jak westie jest terierem krótkonożnym, w typie jamnikowatym – zresztą rasy te są ze sobą blisko spokrewnione. Terier szkocki, nazywany też aberdeen terierem, jest starą rasą, ale jej początki nie są dobrze udokumentowane. Pierwsza wystawa, na której wystąpił terier ten, odbyła się w 1859 roku. Oficjalny wzorzec rasy pojawił się niedługo później, w roku 1882. Terier szkocki to pies uparty, odważny i energiczny. Ze względu na to, że należy do psów myśliwskich, cechuje się silnym instynktem łowieckim, który może przejawiać się w pogoni za kotami czy gryzoniami. Przywiązuje się do swojego opiekuna i jest mu niezwykle oddany, natomiast wobec obcych zachowuje dystans. Inne pochodzące ze Szkocji teriery to: cairn terrier, border terrier, skye terrier. Seter szkocki ©Shutterstock Seter szkocki, nazywany też gordonem, należy do grupy wyżłów w typie setera. Pierwsze wzmianki o charakterystycznych czarno-rudych psach pojawiły się już w XVII wieku. Faktyczne początki hodowli datuje się jednak na pierwszą połowę XIX wieku. Obecnie jedyne dopuszczalne umaszczenie gordona to czarna sierść z brązowymi (kasztanowymi) podpalaniami. Dawniej występowały również białe znaczenia, współcześnie niedopuszczalne – poza niewielkim znaczeniem na piersi. Gordon jest psem bardzo przyjaznym, cierpliwym i ufnym. Choć początkowo może zachowywać dystans wobec obcych, szybko się do nich przekonuje. Seter szkocki to świetny myśliwy, bardzo odważny i wytrwały w pracy. Niewiele szczeka, w domu jest czworonogiem bardzo spokojnym i zrównoważonym. Współpraca z rasą tą jest przyjemnością, ponieważ seter szkocki jest psem inteligentnym, chętnym do nauki. Wymaga on jednak doświadczonego przewodnika, który doskonale zna potrzeby rasy. Ważne jest też zapewnienie odpowiedniej dawki stymulacji fizycznej i umysłowej każdego dnia. Chart szkocki i inne szkockie rasy psów Wyżej wymienione to oczywiście nie wszystkie rasy pochodzące ze szkockiej ziemi. Nadal mało popularne, ale zyskujące coraz większe zainteresowanie w Polsce rasy to także chart szkocki, skye terrier oraz cairn terrier. Bardzo charakterystyczny chart szkocki, o szorstkiej, szaro-błękitnej sierści, jest wielkim psem, który osiąga nawet do 76 cm wysokości w kłębie. Należy on do psów raczej cichych, rzadko szczekających. Jest bardzo spokojny i łagodny. Z kolei skye i cairn teriery to psy niewielkie, zachowujące dystans wobec obcych, żywiołowe i oddane opiekunom. Przeczytaj również: Amerykańskie rasy psów Angielskie rasy psów Australijskie rasy psów Chińskie rasy psów Czeskie rasy psów Francuskie rasy psów Hiszpańskie rasy psów Irlandzkie rasy psów Japońskie rasy psów Niemieckie rasy psów Polskie rasy psów Rasy Psów Rasa psów wg FCI: Aportery, płochacze i psy dowodne Nie udało się znaleźć wrócić później. Codziennie dodawane są nowe Psy, zapraszamy jutro lub jeszcze dziś. Rasy Psów a » AUSTRALIAN CATTLE DOG » AMERICAN STAFFORDSHIRE TERIER » AKITA INU - pies niebywałego hartu i szlachetności » akita amerykańska» alaskan malamute» alpejski gończy krótkonożny» appenzeler sennenhund» airedale terrier» australian silky terrier b » BOUVIER DES FLANDRES - Diabeł z Flandrii» BERNARDYN - Psy z Przełęczy Świętego Bernarda » BOKSER - pies lekkoatleta.» BULDOG ANGIELSKI» BULTERIER - gladiator z nad Tamizy» BULTERIER MINIATUROWY» BEAUCERON - "Czerwona pończocha"» BRIAD- Owczarek francuski z Brie. » BEARDED COLLIE» BEAGLE – mały gończy z charakterem » BULLMASTIFF» boston terrier » barbet» border collie» bergamasco» bolończyk» berneński pies pasterski» biały owczarek szwajcarski» buldog francuski » border terrier» basset hound c » CAVALIER KING CHARLES SPANIEL - „Ulubieniec królewskiego dworu”» CANE CORSO ITALIANO» CHART POLSKI» CHIŃSKI GRZYWACZ» CHART ROSYJSKI BORZOJ» COTON DE TULEAR - Królewski Pies z Madagaskaru » chihuahua » chihuahua krótkowłosy» charcik włoski» chart afgański» chart hiszpański» chart perski saluki» czuwacz słowacki» czarny terier » căo da serra da estrela» căo de castro laboreiro» cairn terrier» chow-chow» czeski fousek» cocker spaniel angielski » cocker spaniel amerykański d » DUŻY SZWAJCARSKI PIES PASTERSKI» DOGUE DE BORDEAUX - siła i poczciwość » DOBERMAN - czyli psi Rolls Royce» DOG ARGENTYŃSKI» DOG KANARYJSKI» DOG NIEMIECKI - książe psów» DOG Z MAJORKI» DALMATYŃCZYK - lampart z Bałkanów e » entlebucher» eurasier f » FILA BRASILERIO - postrach niewolników» FOKSTERIER SZORSTKOWŁOSY» FLAT COATED RETRIEVER» foksterier krótkowłosy g » GOŃCZY POLSKI» GOŃCZY SCHILLERA» golden retriever» gryfonik brukselski» gończy słowacki h » HOVAWART» hokkaido» hawańczyk i » IRISH SOFT COATED WHEATEN TERRIER j » JAMNIK - wielka osobowośc w niewielkim ciele» JACK RUSSELL TERRIER» japan chin k » KELPI – siła spojrzenia i głosu.» kraski ovcar» king charles spaniel l » LEONBERGER- pies z Lwiej góry» LABRADOR RETRIEVER» landseer» lhasa apso m » MASTIF NEAPOLITAŃSKI» MASTIF HISZPAŃSKI» MASTIF ANGIELSKI Zalety, wady i typowe dolegliwości rasy » MALTAŃCZYK» mastif tybetański » mastif pirenejski» mały munsterlander» mops n » NOWOFUNDLAND » NOVA SCOTIA DUCK TOLLING RETRIEVER » norwich terrier» niemiecki terier myśliwski o » OWCZAREK NIEMIECKI» OWCZAREK SZKOCKI DŁUGOWŁOSY » OWCZAREK KAUKASKI » OGAR POLSKI » OWCZAREK PODHALAŃSKI» OWCZAREK SZKOCKI DŁUGOWLOSY» OWCZAREK BELGIJSKI» owczarek francuski beauceron» owczarek francuski briard» owczarek staroangielski bobtail» owczarek szetlandzki » owczarek szkocki collie » owczarek południoworosyjski - jużak» owczarek środkowoazjatycki» owczarek australijski p » POLSKI OWCZAREK NIZINNY» PUDEL» pinczer miniaturowy» pinczer średni» pirenejski pies górski» parson russell terrier» petit basset griffon vendeen» posokowiec bawarski » posokowiec hanowerski » pointer» płochacz niemiecki» papillon» pekińczyk r » ROTTWEILER» rhodesian ridgeback s » SZNAUCER - BRODACZ MONACHIJSKI» SHIH» SIBERIAN HUSKY» SHIKOKU» shar pei » sznaucer średni» sarplaninac» shiba» samoyed» szpic mały» szpic miniaturowy » szpic wilczy» seter angielski» seter irlandzki » seter szkocki gordon» spaniel tybetański» skye terrier t » terier australijski» terier irlandzki» terier szkocki» terier walijski» tosa » terier tybetański w » WILCZARZ IRLANDZKI - pies intelektualista» WHIPPET» welsh corgi cardigan» welsh corgi Pembroke» west highland white terrier » wyżeł niemiecki krótkowłosy» wyżeł niemiecki szorstkowłosy» wyżeł weimarski » wyżeł weimarski krótkowłosy» wyżeł węgierski krótkowłosy y » yorkshire terrier Irlandzkie rasy psów, których jest dziewięć, to rasy absolutnie wyjątkowe, które warto bliżej poznać. Pochodzące z Irlandii setery, charty, spaniele i teriery doceniane są w wielu miejscach na świecie za swój niesamowity charakter i użytkowość, choć w Polsce nie należą one jeszcze do najpopularniejszych. Co należy o nich wiedzieć? Kto jest dobrym kandydatem na opiekuna irlandzkiego czworonoga?Przez aktualizacja dnia 18:58 Irlandzkie czworonogi Irlandzkie rasy psów nie są jeszcze bardzo popularne w Polsce, ale są piękne i cechują się niezwykłym charakterem, dlatego warto poznać bliżej kilka z nich. Choć Irandia jest nazywana Zieloną Wyspą - spokojnie – Irlandczycy nie mają zielonych psów! Wilczarz irlandzki Mimo swoich słusznych rozmiarów, wilczarz irlandzki to spokojny i łagdony pies©Shutterstock Wilczarz irlandzki, zwany też chartem irlandzkim, to słusznych rozmiarów czworonóg, który osiąga nawet do 80 cm w kłębie (suki są mniejsze od psów) i waży 40-55 kg. To bardzo stara rasa, której przodkowie żyli na obszarze Irlandii jeszcze przed naszą erą – potwierdzają to wykopaliska archeologiczne. Wilczarze irlandzkie są dumnymi psami o smukłej sylwetce. Dopuszczalne są różne kolory ich umaszczenia (poza zielonym;)), włos jest szorstki w dotyku i sztywny. Ten potężny pies – choć robi niemałe wrażenie – tak naprawdę jest bardzo spokojnym, zrównoważonym, łagodnym i bardzo rodzinnym czworonogiem. W ramach ciekawostki warto dodać, że piękna figura charta irlandzkiego znajduje się w katedrze Świętego Patryka w Dublinie! Irlandzki spaniel dowodny Jak sama nazwa wskazuje, irlandzki spaniel dowodny uwielbia pływać. ©Shutterstock Jak sama nazwa to sugeruje, pies tej rasy kocha wodę i świetnie sobie w niej radzi. Jego sierść jest naturalnie natłuszczona, przez co wykazuje właściwości wodoodporne. Ma wyjątkowo interesujący, purpurowo-brązowy kolor (zgodnie z wzorcem „wątrobiana z czerwonawym odcieniem”). Twórca rasy nie zdradził nikomu, jakie jest jej pochodzenie, jedna z hipotez głosi natomiast, że irlandzki spaniel dowodny mógł powstać z krzyżówki pudla bądź portugalskiego psa dowodnego ze spanielem irlandzkim. Inne teorie mówią, że rasa mogła powstać bez udziału ras „z zewnątrz”. Tak czy inaczej irlandzki spaniel dowodny jest psem dużym (wysokość w kłębie do 60 cm, waga do 30 kg), niezwykle inteligentnym i wytrzymałym. Psy tej rasy bardzo przywiązują się do swoich opiekunów, natomiast w stosunku do obcych zwyczajowo zachowują rezerwę. Seter irlandzki Choć obecnie rasa ta kojarzona jest z charakterystyczną czerwoną szatą, dawniej występowały setery irlandzkie o różnym umaszczeniu, również całkowicie białe i biało-czarne.©Shutterstock Seter irlandzki należy do grupy wyżłów. Jest wysokim (do 70 cm w kłębie) i smukłym (waga do 35 kg) psem. Pierwotnie stworzony jako pies myśliwski, obecnie pełni też rolę czworonoga rodzinnego. Jest bardzo inteligentny i energiczny, dlatego wymaga aktywnego i konsekwentnego przewodnika. Mocno przywiązuje się do opiekuna i jest w stosunku do niego bardzo lojalny. Seter irlandzki wywodzi się prawdopodobnie ze skrzyżowania irlandzkiego spaniela wodnego (opisanego powyżej) z pointerierem, seterem angielskim i springer spanielem. Choć obecnie rasa ta kojarzona jest z charakterystyczną czerwoną szatą (i tylko ta jest dopuszczalna wedle wzorca), dawniej występowały również setery irlandzkie o różnym umaszczeniu, nawet całkowicie białe i biało-czarne. Pozostałe irlandzkie rasy to: kerry beagle - rasa ta nie jest oficjalnie uznana przez FCI, choć ma bardzo stary rodowód, bo stworzono ją w XVI wieku. Od samego początku istnienia wykorzystywana jest do polowań, głównie na drobną zwierzynę oraz ptactwo. Kerry beagle to pies chętny do współpracy z człowiekiem, przyjaźnie nastawiony i energiczny. Przedstawiciel tej rasy cechuje się średnimi rozmiarami. Osiąga wagę od 20 do 27 kg i mierzy przeciętnie od 56 do 66 cm w kłębie; kerry blue terrier - pomimo tego, że jest to bardzo stara rasa, pierwsze wzmianki na jej temat pojawiają się dopiero w połowie XIX wieku. Są to wszechstronne psy, które wykorzystywane były zarówno jako szczurołapy i stróże. Ponadto powolano z nimi na wydry. Obecnie w kraju swego pochodzenia pełnią rolę psów policyjnych oraz psich terapeutów. Są to psy średnie, ważące około 15-18 kg i mierzące około 45-48 cm. Warto wiedzieć, że szczeniaki rodzą się z czarną szatą, która dopiero później nabiera typowego dla rasy niebiesko-szarego koloru; seter irlandzki czerwono-biały - jest bliskim kuzynem setera irlandzkiego, ale jest od niego nieco mniejszy i cechuje się mocniejszą budową. Nie jest on tak popularny poza Irlandią jak seter irlandzki charakteryzujący się piękną mahoniową sierścią. FCI uznało setera czerwono-białego jako odrębną rasę dopiero w roku 1989; terier irlandzki - jest zwinnym i żywiołowym psem myśliwskim. Choć w stosunku do ludzi pozostaje czworonogiem bardzo przyjaznym, nie można powiedzieć, że ma bardzo łagodne usposobienie, bowiem może wdawać się w bójki z innymi psami. Jest to pies średniej wielkości ważący około 11-13 kg (suki są mniejsze i lżejsze). Jego umaszczenie może przybierać różne odcienie czerwieni. Kufa teriera irlandzkiego ozdobiona jest charakterystyczną brodą; irish glen of imaal terrier - jest to najmłodsza rasa terierów irlandzkich uznana przez FCI. Ten wytrzymały i bardzo wesoły pies pierwotnie był wykorzystywany do polowania na borsuki i lisy. To czworonóg niezwykle odważny, pomimo swoich niewielkich rozmiarów, więc może pełnić rolę stróża. Rasa cechuje się dużą inteligencją i chęcią do zabawy, co warto wykorzystać podczas szkolenia; irish soft coated wheaten terrier (terrier pszeniczny) to czuły, wesoły i bystry pies, który nie znosi samotności i uwielbia pieszczoty. Jest nieco mniej uparty w porównaniu z innymi terierami. Jak widać na powyższych przykładach, irlandzkie rasy psów są wspaniałymi czworonogami, które mogą stać się doskonałymi towarzyszami codzienności. Wymają jednak opiekunów aktywnych, kreatywnych, konsekwentnych i jednocześnie łagodnych. Wówczas można z nimi stworzyć najlepszy możliwy duet! Pochodzenie Irish water spaniel jest bez wątpienia rasą irlandzką, jednak jej korzenie nie są dokładnie znane. Podejrzewa się, że pochodzi od innych spanieli, choć mało je przypomina. Bardziej prawdopodobne wydaje się pokrewieństwo z takimi rasami jak pudel, curly-coated retriever i portugalski pies wodny. Psy tej rasy pojawiły się w hodowli Justina McCarthy z Dublina a jego pies o imieniu Boatswain, urodzony w 1834 roku, został uznany za protoplastę rasy. McCarthy nie pozostawił niestety żadnych ksiąg hodowlanych, nie ma więc możliwości ustalenia w jaki sposób doszło do jej powstania. Ponieważ przodkowie McCarthy’ego walczyli we Francji, gdzie już wtedy istniały psy dowodne, uzasadnione wydaje się przypuszczenie, że kilka z nich przywieziono do Irlandii, gdzie skrzyżowane z miejscowymi psami irlandzkimi lub angielskimi, stały się przodkami irlandzkiego spaniela wodnego. W latach trzydziestych ubiegłego wieku irlandzkie spaniele wodne stały się bardzo popularne, wkrótce jednak ustąpiły miejsca retrieverom, równie cenionym pod względem użytkowym, a mniej kłopotliwym w pielęgnacji. Obecnie rasa ta jest najbardziej popularna w Wielkiej Brytanii i w Stanach Zjednoczonych. W Polsce pierwszy irlandzki spaniel wodny pojawił się dopiero w 2007 roku a rok później sprowadzono suczkę. Wygląd Irlandzki spaniel wodny to największy pies ze wszystkich spanieli, który w dodatku wcale nie jest do nich podobny. Jest mocno zbudowany, na pierwszy rzut oka bardziej przypomina pudla niż spaniela. Ma stosunkowo dużą głowę z wyraźnie zaznaczonym stopem, potężną, długą kufą, silnymi szczękami i dużym brązowym nosem. Oczy niewielkie, ciemne, szeroko i skośnie osadzone, otwarte w czasie pracy pod wodą. Uszy typowe dla spanieli, długie, nisko osadzone, przylegające do policzków, pokryte długimi, skręconymi frędzlami. Szyja dość długa, gładka, z krótszym owłosieniem, które na przedpiersiu tworzy charakterystyczny plastron w kształcie litery V. Klatka piersiowa głęboka i dość szeroka, z dobrze wysklepionymi żebrami. Grzbiet krótki i szeroki, zad długi i mocny. Ogon nisko osadzony, niezbyt długi, grubszy u nasady, zwężający się ku końcowi, owłosiony na 1/3 długości od nasady. Kończyny przednie proste, równoległe, tylne o mocnych udach i niskich stawach skokowych, dobrze kątowane. Łapy duże, okrągłe, obficie porośnięte sierścią i połączone ułatwiającą pływanie błoną pławną. Wysokość w kłębie: psy 53 - 59 cm, suki 51 - 56 cm. Masa ciała: psy 25 - 29,5 kg, suki 20,2 - 26 kg. Charakter, usposobienie Irlandzki spaniel wodny to znakomity pies myśliwski, który bezbłędnie wyszukuje i aportuje ptaki. Szczególnie przydatny do polowania na dzikie kaczki. Jest odważny i inteligentny, szybko się uczy. Lubi zabawy, jest czujny, wesoły, zawsze pełen chęci do działania. Wymaga dużo ruchu, uwielbia pływać, doskonale nurkuje. Prawidłowo prowadzony może być bardzo miłym i wiernym psem rodzinnym. Bywa nieufny w stosunku do obcych, co powoduje, że dobrze sprawdza się w roli stróża. Nie jest agresywny, nie atakuje, ale niezawodnie uprzedza o pojawieniu się intruza. Ze względu na doskonały węch jest wykorzystywany do wykrywania narkotyków i materiałów wybuchowych. Szata Irish water spaniel ma bardzo oryginalną sierść, tworzącą gęste, ciasno skręcone loczki. Na całym ciele średniej długości, jego włos jest wyraźnie dłuższy na nogach i głowie. Nad oczami tworzy charakterystyczną grzywkę, na uszach długie loki. Na kufie sierść jest przylegająca i gładka, podobnie na ogonie, co tworzy tzw. szczurzy ogon. Na całym ciele u nasady sierść jest natłuszczona, co zapewnia psu doskonałą ochronę termiczną podczas pracy w lodowatej nieraz wodzie. Dzięki temu jest nieprzemakalna, nie wchłania wody i nie pozwala jej przeniknąć do skóry. Umaszczenie zawsze jednolite, ciemno brązowe. Białe znaczenia i końcówki włosów nie są akceptowane. Irlandzkie spaniele dowodne nie linieją, co ma znaczenie dla osób uczulonych na psią sierść. Ich owłosienie wymaga regularnej pielęgnacji, bo zatrzymuje się w nim wszystko, co można znaleźć w róźnego rodzaju zbiornikach wodnych. Jeśli po pływaniu sierść nie zostanie odpowiednio szybko wyczesana i spłukana czystą wodą może sie stać źródłem niemiłego zapachu. Więcej na temat pielęgnacji irish water spaniea i przygotowania go do wystaw- kliknij tutaj Zdrowie Irlandzki spaniel wodny jest psem odpornym i zdrowym. Bardzo rzadko zdarzają się przypadki dysplazji i wwinięcia powieki. Jedynym problemem są długie, przylegające, słabo wentylowane uszy, które wymagają bardzo systematycznej kontroli i w razie potrzeby czyszczenia. Pies ma doskonały apetyt, trzeba więc uważać, żeby nie dopuścić do nadwagi. Do kogo pasuje ten pies ? Irlandzki spaniel wodny to przede wszystkim doskonały pies myśliwski. Mówi się, że ma inteligencję pudla, węch setera i pasję łowiecką spaniela. Nie przeszkadza mu to być jednocześnie bardzo miłym psem rodzinnym, zwłaszcza, jeśli jego właściciele mają zwyczaj spędzać dużo czasu nad jeziorem. Łatwo adaptuje się do każdych warunków, potrzebuje bliskości człowieka, w żadnym wypadku nie nadaje się do kojca. Potrzebuje dość dużo ruchu, można go szkolić, choć w młodzieńczym wieku bywa dość niesforny i uparty. Dlatego też wymaga spokojnego, ale stanowczego przewodnika. Lubi urozmaicone ćwiczenia, różnego rodzaju psie sporty, a nade wszystko aportowanie. Jest doskonałym towarzyszem dla dzieci, nie wchodzi w konflikty z innymi zwierzętami domowymi. Jego sierść zazwyczaj nie wywołuje uczulenia.. Zalety i wady + doskonały pies myśliwski + odporny na złe warunki atmosferyczne + znakomity pływak + bardzo miły pies rodzinny + inteligentny, łatwo się uczy - bywa niezależny - sierść ma charakterystyczny zapach Ciekawostki Irlandzki spaniel wodny jest pierwszym psem myśliwskim, który w Ameryce wygrał konkurs posłuszeństwa. Wzorzec rasy FCI FCI-Standard N° 124 / / GB IRLANDZKI SPANIEL WODNY (Irish Water Spaniel) Wersja polska: kwiecień 2011 POCHODZENIE : Irlandia. DATA PUBLIKACJI OBOWIĄZUJĄCEGO WZORCA : UŻYTKOWOŚĆ : Irlandzki spaniel wodny łątwo daje się ułożyć do rozmaitych sposobów polowania z bronią palną; potrafi wystawiać, i doskonale aportuje z gęstego poszycia. Cechy tej rasy czynią ją szczególnie przydatną do polowania na ptactwo wodne. KLASYFIKACJA : Grupa 8 Aportery, płochacze, psy wodne. Sekcja 3 Psy wodne. Obowiązują próby pracy. KRÓTKI RYS HISTORYCZNY: Pochodzenie rasy pozostaje niejasne; na ogół przyjmuje się, że spaniel wodny powstał z psów, wywodzących sie z Persji, które do Irlandii trafiły poprzez Hiszpanię. Pierwsza pochodząca z Irlandii wzmianka o “psach wodnych do polowania na wodne ptactwo” datowana jest na początek XVII wieku – stąd wiadomo, że psy o nieprzemakalnej sierści znane były tam jeszcze przed wynalezieniem dubeltówki. Nie wiadomo także, skąd wzięła się szczególna cecha irlandzkich spanieli wodnych, a mianowicie częściowo nieowłosiony („szczurzy”) ogon. Takiego ogona nie ma żadna inna rasa, można więc przypuszczać, że irlandzki spaniel powstał w Irlandii bez udziału innych ras. W drugiej połowie XIX wieku stał się popularnym psem wystawowym; klub rasy utworzono w roku 1890. WRAŻENIE OGÓLNE : Bystry, ładnie i mocno zbudowany, zwarty i krępy. ZACHOWANIE / TEMPERAMENT : Dumny, łączy wielką inteligencję i wytrzymałość z pewnością siebie i pasją , siłą i oddaniem. Dobry pies rodzinny z poczuciem humoru, wobec obcych zachowuje się z rezerwą. GŁOWA : Czaszka i cała głowa duże. MÓZGOCZASZKA : Czaszka: Mocno wysklepiona, dobrej długości i szerokości, pojemna. Na głowie czub, utworzony z luźnych, długich loków, opadających między oczami, a nie tworzących sterczącą na wszystkie strony perukę. Stop : Płynny. TRZEWIOCZASZKA : Zupełnie gładka, tylko na spodniej stronie żuchwy niewielka broda. Nos : Duży, dobrze rozwinięty, barwy ciemno wątrobianej. Kufa : Długa, mocna, w obrysie raczej kanciasta. Uzębienie: Mocne, równomiernie rozstawione, zgryz nożycowy. Oczy : Stosunkowo małe, kształtu migdała, ciemno bursztynowe lub ciemno orzechowe, o nadzwyczaj inteligentnym wyrazie. Uszy: Bardzo długie, płatowate, nisko osadzone, wiszące dość blisko policzków, porośnięte długimi, skręconymi lokami. SZYJA : Dość długa, mocna, łukowata wygięta, dzięki czemu głowa noszona jest wysoko nad grzbietem, mocno osadzona na łopatkach. TUŁÓW: Dobrze rozbudowany, proporcjonalny, a przy tym beczkowaty skutkiem mocnego wysklepienia żeber, mocny i dobrze umięśniony. Grzbiet : Krótki, szeroki i równy, dobrze związany. Lędźwie : Głębokie i szerokie. Klatka piersiowa : Głęboka, nie bardzo szeroka ani okrągła, ale o znacznym obwodzie za łopatkami skutkiem mocno wysklepionych żeber. Dobrze ożebrowana na całej długości. OGON : Kształtny, mocny, u nasady gruby – tam na długości cm do 10 cm pokryty krótkimi lokami – stopniowo zwęża się ku zaostrzonemu końcowi. Na tyle długi, by sięgał stawu skokowego, noszony prosto, mniej więcej w linii grzbietu. KOŃCZYNY KOŃCZYNY PRZEDNIE : Łopatki : Bardzo mocne, skośnie ustawione. Kończyny : Proste, o mocnym kośćcu, łokieć znajduje się w linii, poprowadzonej od kłębu do podłoża. KOŃCZYNY TYLNE : Bardzo mocne. Kolano : Dobrze kątowane. Staw skokowy : Niski. ŁAPA: Duża, mało zwarta i okrągła, dobrze porośnięta włosem, tak na, jak i między palcami, ale włos nie powinien być przesadnie długi. CHODY: Ruch bardzo charakterystyczny dla tej rasy, skutkiem beczkowatej klatki piersiowej jest toczący. SZATA SIERŚĆ : Gęste, zwarte i szorstkie w dotyku pierścienie, w żadnym razie nie wełniste, z natury natłuszczone. Na górnej stronie i bokach szyi sierść podobna do tej, która porasta tułów, natomiast spód szyi gładki – krótki włos ułożony w kształt litery V od żuchwy do mostka. Na przednich nogach włos obfity, nieco krótszy na ich przednich stronach. Poniżej stawu skokowego włos krótki po przedniej stronie, długi po tylnej. MAŚĆ : Głęboko nasycona, wątrobiana z czerwonawym odcieniem. Biel na klatce piersiowej niepożądana. WIELKOŚĆ : Psy: 53 – 59cm Suki: 51 - 56cm WADY: Wszelkie odstępstwa od powyższego wzorca powinny być traktowane jako wady i oceniane w zależności od ich stopnia oraz wpływu na zdrowie i dobre samopoczucie psa. - Białe znaczenia na klatce piersiowej. - Mało nasycona maść. - Jasne oczy. - Sierść wełnista. - Długi włos na przedniej stronie śródstopia. - Wyraźnie długi, piórowaty włos na przednich stronach przednich nóg. - Płaskie łapy. - Długa sierść na mostku. - Długa sierść na części twarzowej głowy.. - Biel na łapach. WADY DYSKWALIFIKUJĄCE: - Agresja lub wyraźna lękliwość. - Psy wykazujące wyraźne wady fizyczne i/lub zaburzenia charakteru powinny być dyskwalifikowane. Samce muszą mieć dwa normalnie rozwinięte jądra w pełni wyczuwalne w mosznie. Źródło:

szkocki irlandzki lub walijski rasa psa