Marsz Mendelsona tekst. Marsz Mendelssohna (Marsz weselny) – najbardziej znany fragment uwertury koncertowej do Snu nocy letniej Szekspira. Skomponowany przez Feliksa Mendelssohna w 1842. Niejednokrotnie grany jest w kościołach na zakończenie ślubu, wówczas najczęściej na kościelnych organach. Pierwsze wykonanie Marsza odbyło się na Kolejny marsz weselny w moim wykonaniu. Tym razem zapraszam do posłuchania marsza "Razem" w opracowaniu Stanisława Wiśniewskiego, wykonanie Andrzej Wygryz.Mó Nie mogłoby to trwać długo, gdyby nie zjawiał się od czasu do czasu ktoś, kto wzbogacał i utrwalał ów skarb tradycyjny. Ole Haugen musiał na tym polu położyć zasługi niepoślednie. Legenda powiada dalej, że marsz weselny Olego Haugena był najweselszym, jaki słyszano kiedykolwiek na świecie. Marsz weselny Mendelssohna – najbardziej znany fragment muzyki Feliksa Mendelssohna do Snu nocy letniej Szekspira. Skomponowany w 1842. Często grywany jest w kościołach na zakończenie ślubów, wówczas najczęściej na organach, co jednak nie jest zgodne z przepisami liturgicznymi Kościoła katolickiego, gdyż nie jest to utwór liturgiczny , ani nawet religijny. Kapele weselne miały w swoim repertuarze wiele weselnych marszy, które grano przybywającym gościom weselnym i młodym. Nawet jeśli ktoś spóźnił się na wesele Vay Tiền Trả Góp Theo Tháng Chỉ Cần Cmnd Hỗ Trợ Nợ Xấu. Czym należy się kierować, wybierając utwory/pieśni na ślub? Do kogo należy ostatnie słowo w kwestii oprawy muzycznej ceremonii? Jaki repertuar będzie odpowiedni? Powyższe pytania zadaje sobie niemal każda para narzeczonych, która planuje zawarcie małżeństwa w kwestii oprawy muzycznej ślubu trudno mówić o jasnych wytycznych – przepisy kościelne nie zawsze pokrywają się z praktyką. Oficjalne regulacje znajdują się w Instrukcji Konferencji Episkopatu Polski o muzyce kościelnej z 2017 r., której punkt 7. brzmi:„Kościół uznaje wszystkie formy prawdziwej sztuki i dopuszcza je do służby Bożej, jeżeli tylko posiadają wymagane przymioty. Należy bezwzględnie stać na straży wykonywania takiej muzyki liturgicznej, która jest autentyczną sztuką nakierowaną zawsze na świętość kultu, i wprowadzać do liturgii tylko to, co odpowiada świętości miejsca, godności obrzędów liturgicznych i pobożności wiernych. Nie wolno w liturgii wykonywać utworów o charakterze świeckim.”Co zatem z piosenkami religijnymi – oazowymi? A z muzyką poważną? Popularnym „Hallelujah”? Czy można je wykonywać podczas ceremonii? Czasami tak, czasami nie – w praktyce decyzja należy bowiem do kapłana, który będzie przewodził liturgii księża zgadzają się wyłącznie na pieśni liturgiczne w trakcie mszy świętej, część dopuszcza piosenki religijne (oazowe), a są też tacy, którzy pozwalają na wykonanie utworów przynależących do muzyki poważnej. Dlatego zanim podejmiemy jakiekolwiek decyzje i działania, np. zamówimy solistów, powinniśmy porozmawiać z celebransem i zapytać o zasady panujące w danej parafii. Ponadto, dobór repertuaru trzeba skonsultować z organistą kościelnym, gdyż często to właśnie do niego należy ostatnie słowo (także jeśli chodzi o utwory wykonywane przez wynajętych solistów bądź zespół muzyczny). Z kolei przy wynajmowaniu muzyków warto pamiętać, że w kościele nie wszystkie instrumenty są mile widziane, o czym mówi wprost punkt 37b wspomnianej już Instrukcji Konferencji Episkopatu Polski o muzyce kościelnej:„Według zasad dotyczących gry na organach, mogą rozbrzmiewać w liturgii również inne instrumenty. Jednak nie każdy instrument odpowiada godności świątyni i jest w jednakowym stopniu zdatny do wzmacniania ducha modlitwy. Nie wolno używać w liturgii instrumentów przeznaczonych do wykonywania muzyki świeckiej (np. gitara elektryczna, perkusja, fortepian, syntezator). Zawsze decydujące znaczenie ma sposób wykorzystania instrumentu oraz wysoka jakość artystyczna wykonania z troską o szlachetne piękno muzyki sakralnej.”Jakie instrumenty wchodzą zatem w grę? Chociażby skrzypce, wiolonczela, altówka, harfa, flet, trąbka i oczywiście ludzki przedstawiamy listę propozycji utworów (w tym pieśni), z którymi dobrze byłoby się zapoznać, przygotowując oprawę muzyczną mszy świętej Utwory wykonywane na wejście (zwykle księża zgadzają się utwór klasyczny + liturgiczny):Muzyka poważna:• R. Wagner „Marsz weselny”• Bach „Aria na strunie G”• Charpentier „Te Deum”• J. Pachelbel „Kanon D-dur”Muzyka filmowa:• Ennio Moriccoe – „Gabriel's Oboe” (z filmu „Misja”)Piosenki religijne:• „Ty tylko mnie poprowadź”• „Gdy się łączą ręce dwie”• „Oto jest dzień, który dał nam Pan”Śpiew na wejście (liturgiczne): • „Pod Twą obronę, Ojcze na niebie” • „Przykazanie Nowe daję wam” • „Ojcze z niebios”• „Boże mocny, Boże cudów”• „Boże w dobroci nigdy nie przebrany”II. Utwory (w tym pieśni) wykonywane trakcie mszy św. ślubnej: Liturgia sakramentu małżeństwa:• Hymn do Ducha Świętego „O Stworzycielu, Duchu, przyjdź” (stały element celebracji, występuje przed przysięgą małżeńską, zazwyczaj wykonywane są 3 zwrotki)Przygotowanie darów:• Utwory liturgiczne: „Gdzie miłość wzajemna i dobroć”, „Miłujcie się wzajemnie”, „Przykazanie nowe daję wam”, „Wszystko Tobie oddać pragnę”.• Inne: „Ave Maria” (utwór albo C. Saint-Saensa albo G. Cacciniego), –„Panis Angelicus”.Komunia święta:• Pieśni liturgiczne: „Jeden chleb”, „Przykazanie nowe daję wam”, „Skosztujcie i zobaczcie”, „Panie, dobry jak chleb”, „Pan Jezus już się zbliża”• Inne: - Ave Verum CorpusŚpiew na uwielbienie:Utwory liturgiczne: „Dziękujemy Ci, Ojcze nasz”, „Dzięki, o Panie” oraz pieśni maryjne, np. „Maryjo, coś jest w niebie”, „Maryjo, ja Twe dziecię”, „Do Ciebie, Matko, Szafarko łask”.Inne: Ave Maria (np. Schuberta, Cacciniego lub Bacha/Gounoda).Przy składaniu podpisów (o ile podpisy małżonków i świadków składane są w trakcie celebracji):„Miłość Twa od najwyższych gór wyższa jest”, „Gdy się łączą ręce dwie”.III. Utwory (w tym pieśni) wykonywane na wyjście:• R. Wagner – „Marsz weselny”• F. Mendelssohn-Bartholdy – „Marsz weselny”• Ennio Moriccoe – „Gabriel's Oboe” (z filmu „Misja”) Informator Czy praca na czarno jest grzechem?Czy praca na czarno jest grzechem? Trudno powiedzieć. Kościół nigdy bowiem nie zajął oficjalnego stanowiska w tej sprawie, co znajduje odzwierciedlenie w wielości interpretacji i wielości zajrzymy do Katechizmu Kościoła Katolickiego,... Podziękowania komunijne dla księdza i katechetkiSkładanie oficjalnych podziękowań może sprawić spory problem, zwłaszcza kiedy chodzi o dziękowanie osobie duchownej. Jakich zwrotów i sformułowań należy wówczas użyć? Jak rozpocząć taką wypowiedź i jak ją zakończyć? Czego życzyć? Pytań i wątpliwoś... Co to jest bierzmowanie?Bierzmowanie jest jednym z trzech sakramentów wtajemniczenia chrześcijańskiego; sakramentem dopełniającym, pogłębiającym łaskę chrztu, który wierni Kościoła rzymskokatolickiego mają obowiązek przyjąć w odpowiednim czasie (mówi o tym kan. 890... Czy Msza Święta w telewizji/radiu jest ważna?UWAGA! Zgodnie z Zarządzeniem nr 1/2020 Rady Stałej Konferencji Episkopatu Polski z 12 marca 2020 r. do dnia 29 marca 2020 r. biskupi mogą udzielić dyspensy od obowiązku niedzielnego uczestnictwa we mszy świętej. Rada zachęca w tym czasie do ducho... Czy komunia święta jest obowiązkowa?Zgodnie z przepisami kościelnymi każdy katolik powinien przystąpić do Eucharystii chociaż raz w roku. Obowiązek ten nakłada na wiernych prawo kanoniczne i dotyczy wszystkich osób, które pierwszą komunię już mają za sobą: Każdy wierny po przyjęciu ... Zobacz więcej Modlitewnik Zobacz więcej Marsz weselny - Felix Mendelssohn Utwór3334 4445 5556 66677 -7 6 -6 5 -5 -4 -3 4 -5 4 5 67 -7 6 -6 6 -5 -4 4 -3 4 -4 4 -3 4Utwór na YoutubeCoś więcej o piosence Marsz weselnyMarsz weselny" C-dur Felixa Mendelssohna, napisany w 1842 r., jest jednym z najbardziej znanych utworów z jego suity muzyki akompaniowanej (op. 61) do sztuki Szekspira Sen nocy letniej. Jest to jeden z najczęściej wykorzystywanych marszów weselnych, grany zazwyczaj na kościelnych organach ślubach w wielu krajach zachodnich utwór ten jest powszechnie używany jako recesjonał, choć często w tym kontekście jest pozbawiony epizodów. Często łączy się go z "Chórem weselnym" z opery Lohengrin Richarda Wagnera lub z "Marszem księcia Danii" Jeremiaha Clarke'a. Oba te utwory są często grane na wejście panny znanym przypadkiem użycia "Marsza weselnego" Mendelssohna na ślubie był ślub Dorothy Carew z Tomem Danielem w kościele św. Piotra w Tiverton w Anglii 2 czerwca 1847 r., kiedy to został wykonany przez organistę Samuela Reaya. Jednak nie stała się ona popularna na ślubach, dopóki nie została wybrana przez Wiktorię, księżniczkę królewską, na jej ślub z księciem pruskim Fryderykiem Wilhelmem, który odbył się 25 stycznia 1858 roku. Panna młoda była córką królowej Wiktorii, która uwielbiała muzykę Mendelssohna i dla której Mendelssohn często grywał podczas swoich wizyt w Wielkiej na których Mendelssohn wykonywał recitale Marsza weselnego, znajdują się w kościele św. Anny w Liszt napisał wirtuozowską transkrypcję "Marsza weselnego i Tańca elfów" (S. 410) w latach 1849-50. Na podstawie transkrypcji Liszta Vladimir Horowitz przerobił "Marsz weselny" na wirtuozowski utwór popisowy na fortepian i grał go na bis na swoich utwory na harmonijkęMarsz weselnyWhisky in jar Wokół sami lunatycyWehikuł czasu Popularne posty z tego bloga Sto lat - piosenka urodzinowa Utwór 6 5 6 5 6 (6) 6 (5) 5 (5) sto lat sto lat niech żyje żyje nam (5) (4) (5) (4) (5) 6 (5) 5 (4) 5 sto lat sto lat niech żyje żyje nam 6 6 5 6 6 5 jeszcze raz jeszcze raz 6 7 (7) (6) 6 (6) niech żyje żyje nam (7) (7) (7) 7 niech żyje nam 4 5 6 6 6 6 5 4 niech mu gwiazdka pomyślności 4 5 6 (6) (6) 6 nigdy nie zagaśnie 4 5 6 (6) (6) 6 nigdy nie zagaśnie (5) (5) (6) (5) 5 5 6 5 a kto z nami nie wypije …. sto lat sto sat sto lat sto lat niechaj żyje nam 4 (4) 5 4 (4) 5 (5) 5 (4) 4 (3) 3 4 sto lat sto sat sto lat sto lat niechaj żyje nam 6 6 6 (6) (5) (5) (6) 6 niech żyje nam niech żyje nam 4 (4) 5 4 (4) 5 (5) 5 (4) 4 (3) 3 4 w zdrowiu, w szczęściu pomyślności niechaj żyje nam Utwór na Youtube Coś więcej o piosence Sto lat Sto lat to tradycyjna polska pieśń, którą śpiewa się, aby złożyć komuś życzenia, dobrego zdrowia i długiego życia. Jest to również powszechny sposób składania życzeń z okazji u Wehikuł Czasu - Dżem Utwór 4 5 6 6 (4) 5 (4) 4 (5) 4 Pamiętam dobrze ideał swój 5 6 6 (4) (5) (5) (5) (5) 5 Marzeniami żyłem jak król 4 4 (4) (4) 5 (4) 4 4 Siódma rano – to dla mnie noc, 4 5 6 6 6 (4) (5) (5) (5) (5) 5 Pracować nie chciałem, włóczyłem się 4 4 (4) (4) (4) (4) 5 (4) 4 4 Za to do puszki zamykano mnie 5 6 6 (4) (5) (5) (5) (5) 5 Za to zwykle zamykano mnie 4 5 6 6 (4) (4) 5 (4) 4 4 Po knajpach grywałem za piwko i chleb, 5 6 6 6 (4) (5) (5) (5) (5) 5 Na szyciu bluesa tak mijał mi dzień ref. (4) (4) 5 5 (5) (5) (6) 6 5 Tylko nocą do Klubu “Puls” (4) (4) (4) (4) 5 5 5 (5) (5) (6) 6 5 Dżem session do rana tam królował blues (4) (4) (4) 5 5 5 (5) (5) (6) 6 5 To już minęło, ten klimat, ten luz (4) (4) (4) 5 5 Wspaniali ludzie (5) (5) (5) 5 nie powrócą, (5) (5) (5) 5 (5) 5 Nie powrócą już! Utwór na Youtube Coś więcej o piosence Dżemie Dżem to zespół bluesowo-rockowy założony w Tychach, w Polsce. Z zespołem współpracował Ryszard Riedel, jeden z najbardziej znanych po Czarny chleb i czarna kawa - Strachy na Lachy Utwór (5) (5) 5 (4) (4) (6) (6) 6 (5) 5 5 (4) 4 (5) (5) 5 (4) (5) 5 (4) (4) (4) 4 (4) (4) Jedzie pociąg, złe wagony 5 (5) (6) (6) (6) 6 (6) do więzienia wiozą mnie, (6) (6) 6 6 6 (5) 5 5 świat ma tylko cztery strony, (4) 4 (5) (5) (5) 5 (4) a w tym świecie nie ma mnie. (5) (5) 5 (4) (4) (6) (6) 6 (5) 5 5 (4) 4 (5) (5) 5 (4) (5) 5 (4) (4) (4) 4 (4) (4) Gdy swe oczy otworzyłem 5 (5) (6) (6) (6) 6 (6) wielki żal ogarnął mnie, (6) (6) 6 6 6 (5) 5 5 po policzkach łzy spłynęły, (4) 4 (5) (5) (5) 5 (4) zrozumiałem wtedy, że… (5) 5 (4) (4) (4) 4 (4) (4) Czarny chleb i czarna kawa (5) 6 (6) (6) (6) 6 (6) (6) opętani samotnością, (6) (6) 6 6 6 6 (5) 5 5 myślą swą szukają szczęścia, (4) 4 (5) (5) 5 (4) (4) które zwie się wolnością. Utwór na Youtube Coś więcej o piosence Czarny chleb i czarna kawa Czarny chleb i czarna kawa – tradycyjny utwór opisujący życie w więzieniu. Autorem piosenki był ówczesny student Akademii Wychowania Fizycznego w Muzyka instrumentalna w kościele Mówiąc o muzyce liturgicznej, mamy na myśli czynności liturgiczne sensu stricte: sakramenty św., w tym szczególnie Eucharystię, Liturgię Godzin (głównie Nieszpory), różnego rodzaju poświęcenia i błogosławieństwa oraz procesje. W zakres naszych rozważań nie wchodzą więc liczne nabożeństwa (pia exercitia), pielgrzymki, koncerty muzyki religijnej itp. Wypowiedź niniejsza dotyczy wyłącznie samodzielnej, autonomicznej muzyki instrumentalnej. Nie zajmujemy się więc towarzyszeniem instrumentalnym do śpiewu. Przedmiotem naszego zainteresowania będzie zatem tzw. muzyka czysta, wykonywana bądź na jednym instrumencie – solo (przede wszystkim na organach), bądź na wielu instrumentach (zespół instrumentalny). Trzeba również wskazać na istniejące niebezpieczeństwo pomieszania dwóch różnych tematów: instrumentów muzycznych i muzyki na nich wykonywanej. Takiego rozróżnienia brakuje nawet w instrukcjach Stolicy Apostolskiej i Episkopatu Polski. Czasami owo przeplatanie jest niezbędne, gdyż trudno mówić o muzyce nie wspominając o jej źródle. Niemniej jednak instrumenty w naszym przypadku stanowić będą temat drugorzędny, a na pierwsze miejsce wysuniemy samą muzykę. I Wskazania instrukcji Musicam Sacram Instrukcja mówi łącznie o muzyce instrumentalnej i samych instrumentach (n. 62-67). Przytoczmy obszerne fragmenty tych punktów: Instrumenty muzyczne mogą być bardzo pożyteczne przy sprawowaniu świętych obrzędów czy to do akompaniamentu, czy to do gry solowej. W Kościele łacińskim należy mieć w wielkim poszanowaniu organy piszczałkowe jako tradycyjny instrument muzyczny, którego brzmienie ceremoniom kościelnym dodaje majestatu, a umysły wiernych porywa do Boga i spraw niebieskich. Inne natomiast instrumenty można dopuścić do kultu Bożego według uznania i za zgodą kompetentnej władzy terytorialnej, jeżeli nadają się albo mogą być przystosowane do użytku sakralnego, jeżeli odpowiadają godności świątyni i rzeczywiście przyczyniają się do zbudowania wiernych (nr 62). Przy dopuszczaniu i używaniu instrumentów muzycznych należy brać pod uwagę ducha i tradycję poszczególnych narodów. Jednakże to, co według ogólnego przekonania i faktycznego używania odpowiednie jest tylko dla muzyki świeckiej, należy bezwzględnie wyłączyć z wszelkich czynności liturgicznych i ćwiczeń pobożnych. Wszystkie zaś instrumenty muzyczne dopuszczane do kultu Bożego powinny być używane w ten sposób, by odpowiadały świętości obrzędów, dodawały blasku kultowi Bożemu i służyły zbudowaniu wiernych (nr 63). Jest rzeczą konieczną, by organiści oraz inni muzycy nie tylko umieli biegle grać na powierzonym instrumencie, ale posiadali także znajomość ducha świętej Liturgii i wnikali weń coraz głębiej, by spełniając swój urząd choćby tylko czasowo, uświetniali obrzęd, zgodnie z naturą poszczególnych jego części i ułatwiali wiernym udział w liturgicznej czynności (nr 67). W związku z powyższymi punktami komentator instrukcji podaje dwa wskazania: konieczność uzasadnienia pożytku pastoralnego wynikającego z użycia konkretnych instrumentów, niezbędność zachowania „ducha sakralnego” podczas gry na instrumentach. Zauważa przy tym, że często się zdarza, iż instrumenty tradycyjne, w praktyce mało już używane, mogą się okazać bardzo przydatne w świątyni podczas świętych czynności. II Wnioski wynikające z zaleceń instrukcji Musicam Sacram Uważne studium zacytowanych wyżej punktów nasuwa do rozważenia określone wnioski. Najistotniejsze z nich to: Odpowiedni instrument W tym miejscu trzeba przytoczyć n. 29 Instrukcji Episkopatu Polski o Muzyce Liturgicznej po Soborze Watykańskim II z 1979 r.: Poza organami wolno używać w liturgii innych instrumentów z wyjątkiem tych, które są zbyt hałaśliwe lub wprost przeznaczone do wykonywania współczesnej muzyki rozrywkowej. Wyłącza się z użytku liturgicznego, zgodnie z tradycją, takie instrumenty, jak fortepian, akordeon, mandolina, gitara elektryczna, perkusja, wibrafon itp. Instrukcja wyraźnie mówi o samych instrumentach, a nie o muzyce. Trzeba jednak dopowiedzieć, że na każdym instrumencie, także na organach, można wykonywać muzykę klasyczną, poważną, ale także rozrywkową, świecką, a nawet prymitywną. Dlatego tak ważną jest rzeczą używanie instrumentów w sposób właściwy by odpowiadały świętości obrzędów, dodawały blasku kultowi Bożemu i służyły zbudowaniu wiernych (MS n. 63). Właściwy repertuar Ogólne zasady odnośnie do doboru repertuaru w liturgii podał J. Gembalski: na rozpoczęcie liturgii utwór podniosły lub kontemplacyjny, zależnie od charakteru święta; na przygotowanie darów solowe offertorium (zapewne chodzi tu o krótki utwór solowy); na Komunię św. stosowne preludium chorałowe. Autor bierze pod uwagę wyłącznie muzykę organową. Będzie to repertuar podstawowy, ale nie jedyny. Trzeba go poszerzyć także o muzykę wykonywaną na innych instrumentach. Typowym przykładem wykonywania muzyki instrumentalnej w ramach liturgii jest sakrament małżeństwa. W żadnej innej czynności liturgicznej nie wykonuje się powszechnie tak wiele muzyki instrumentalnej, jak właśnie w tym przypadku. Ale też w żadnej innej czynności nie popełnia się na raz tyle nadużyć. Muzyka z gruntu świecka, uczuciowa, o subiektywnym charakterze, zdobyła sobie w sakramencie małżeństwa poczesne miejsce. Cała gama utworów „Ave Maria”, różnorakie marsze weselne, „Poemat” Z. Fibicha, „Largo” G. F. Haendla i wiele innych utworów – to repertuar wykonywany podczas tej liturgii. Podobnie ma się sprawa z uroczystymi pogrzebami i mszami za zmarłych (marsze żałobne, preludia Chopina itp.). Nie odnoszą skutku żadne zakazy. Bez echa pozostaje zarządzenie Episkopatu Polski zawarte w cytowanej już Instrukcji o muzyce: Nie wolno wykonywać w Liturgii utworów o charakterze świeckim (n. 10). Nikt też nie przejmuje się faktem, że taki repertuar desakralizuje liturgię, która staje się tłem do koncertu nie mającego nic wspólnego ze sprawowanym obrzędem. Trzeba się zatem zapytać, jaką muzykę wolno stosować w ramach liturgii? Na pewne zasady, na podstawie sformułowań zebranych opracowań zachodnich, zwrócił uwagę ks. J. Waloszek: zasada funkcjonalności – wymaga ona upodobnienia charakteru muzyki do natury wydarzenia liturgicznego, to znaczy tym bardziej można uznać muzykę za liturgiczną, im bardziej jest ona zdolna do wyświetlenia, uwyraźnienia pewnych cech liturgii czy modlitwy chrześcijańskiej. zasada trzeźwości – w liturgii chodzi o uobecnienie zbawienia, o dostęp do prawdziwej wolności. Według kardynała J. Ratzingera dziś liturgię Kościoła wielu uważa za obszar uszczuplający swobodę, ograniczający wolność. Stąd rodzi się akcentowanie pierwszeństwa małej grupy przed całym Kościołem. Muzyka staje się najbardziej odpowiednim narzędziem dla zamanifestowania tożsamości grupy. W efekcie następuje coś w rodzaju antyliturgii: grupa bowiem celebruje siebie, a nie liturgię, w której jedynym Liturgiem jest sam Jezus Chrystus. Stąd też powstaje muzyka hałaśliwa, ekstatyczna, która daje iluzję wolności, a nawet uciechę niszczenia. Blisko stąd do muzyki satanistycznej. zasada komunikatywności – dzieło muzyczne powinno się charakteryzować swoistą przynależnością do wspólnoty kościelnej. Kompozytor i wykonawca powinni być związani ze wspólnotą, z Kościołem, winni być jego członkami. Posługiwać się językiem Kościoła będzie w stanie jedynie ten, kto do niego należy, kto uczestniczy we wspólnej modlitwie i życiu sakramentalnym. Taki związek ukazuje historia muzyki kościelnej. Z chwilą, kiedy artysta przestał służyć wspólnocie, stawał się od niej niezależnym, muzyka została pozbawiona swego religijnego posłannictwa. Począwszy od czasów baroku, poprzez klasycyzm, a zwłaszcza romantyzm, aż do dni współczesnych, twórcy obracają się najczęściej w świecie własnej subiektywności, w kręgu swoich wewnętrznych przeżyć i doznań. Muzyka stała się obca życiu: rodzinie, pracy, społeczności religijnej. Wygnano ją z „kraju normalnego życia” i tym samym owo życie skazano na powszedniość, prozaiczność, banalność. zasada obiektywizmu. Trzy okresy świetności muzyki kościelnej: Szkoła Notre Dame, epoka Dufay’a i Palestriny oraz epoka Bacha posługiwały się tym samym językiem muzycznym w kompozycjach religijnych i świeckich. Umożliwiało to technikę parodiowania. Jeśli muzyka skomponowana ze świeckim tekstem mogła stać się utworem religijnym, to dlatego, że sama w sobie nosiła sakralne wartości. Muzyka musi więc powrócić do swojej istoty, do początków i nie być niczym innym, jak tylko muzyką. Istnieje bowiem pierwotne pokrewieństwo między zjawiskiem muzycznym a ekspresją religijną. Celem, sensem jednego i drugiego jest uwielbienie Boga. Odejście od tego celu jest subiektywizacją. Konsekwencją zaś obiektywizacji jest unitas muzyki, modlitwy i liturgii. Wyraża się to w tendencjach do zachowawczości stylistycznej i archaizacji. zasada otwartości na słowo – słowem można uwyraźnić kultyczny charakter muzyki. Ten jednakże przysługuje jej niezależnie od tekstu. Sama mowa nie wystarcza. Muzyka dopełnia słowo. „W wewnętrznym ukierunkowaniu tekstów powinna ona znaleźć wskazówki dla swej własnej wypowiedzi” (J. Ratzinger). Muzyka otwarta na słowo powinna odpowiadać swym charakterem temu, co urzeczywistnia wspólnota zgromadzona w imię Jezusa. Musi być ona zdolna do wywołania poczucia niezwykłości, podniosłości tajemniczości, świętowania, powinna podkreślać charakter świętych czynności. Nie może być jednak wyłącznie interpretatorem tekstu, nośnikiem emocji. Musi być muzyką wewnętrznie logiczną, nie lekceważącą rygorów formy. Otrzymaliśmy więc bardzo ogólną odpowiedź na pytanie: jaki repertuar? Konkrety muszą być rozstrzygane doraźnie, w oparciu o principia generalia. Respektowanie roku liturgicznego i samej czynności liturgicznej Stosownie do pozwolenia Instrukcji Episkopatu Polski (n. 19) muzyka instrumentalna dozwolona jest zawsze, poza częścią Triduum Paschalnego. Muzyka ta musi być jednak zgodna z charakterem okresu liturgicznego. Jeśli chodzi o muzykę organową, to z doborem odpowiednich utworów każdy wykształcony i biegły w grze organista nie będzie miał kłopotu. Literatura organowa powstająca od wieków właśnie z myślą o liturgii, obfituje w dzieła nadające się praktycznie na każdy okres liturgiczny lub święto. Problem stanowi czas od Gloria mszy wieczornej Wielkiego Czwartku, do Gloria mszy Wigilii Paschalnej, który zwyczajowo przyjął się jako okres bez gry na instrumentach. Wynika to z traktowania muzyki wyłącznie jako ozdoby świętych czynności. Niepoślednią rolę odgrywa tu także moment psychologiczny, by muzyka na Zmartwychwstanie zabrzmiała jako znak radości. Prawdopodobnie jednak w niedługim już czasie problem ten zniknie. Komentator Instrukcji Musicam Sacram wyraża nadzieję, że prawo liturgiczne doczeka się dalszej reformy. Któż bowiem – pisze – zaprzeczy pożytkowi, jaki można uzyskać z dobrej gry organowej w poszczególnych częściach liturgii (…) To samo można powiedzieć na przykład o Triduum Paschalnym, o adoracji krzyża itd. W każdej mszy św. solowa muzyka instrumentalna możliwa jest zawsze na wstępie, na przygotowanie darów, na Komunię św., na uwielbienie i na zakończenie. Godna uwagi jest muzyka na uwielbienie po Komunii św. Spełnia ona tam wyjątkową rolę – medytacyjną. Sama staje się liturgią. Odpowiednie miejsce może znaleźć muzyka instrumentalna w sprawowaniu innych sakramentów, w Liturgii Godzin, a także podczas procesji, gdzie tak ważną rolę odgrywają zespoły instrumentalne. Wysoki poziom wykonawcy Oficjalne dokumenty Kościoła, a także wypowiedzi muzyków kościelnych i liturgistów podkreślają ważność tego przymiotu. Instrukcja Episkopatu Polski tak na ten temat mówi: Przy wyborze repertuaru muzycznego należy uwzględniać możliwości wykonawców. Lepiej jest bowiem wykonać dobrze jakiś utwór prosty, niż wykonać źle rzeczy trudniejsze. Muzyków instrumentalistów dotyczą także słowa wybitnego organisty – wirtuoza J. Gembalskiego, który stwierdza, iż „warunkiem, by solowa muzyka organowa była rzeczywiście elementem uświetnienia liturgii, a tym samym niosła jakieś przesłanie kulturowe, musi być jej odpowiedni poziom artystyczny. Nie wszyscy więc organiści będą mogli w ten sposób ubogacać nasze msze św. i nabożeństwa”. Z dotychczasowych wywodów wynika, że muzyka instrumentalna nie jest dodatkiem do liturgii. Może być i jest rzeczywiście liturgiczną, jeśli spełni określone warunki. Instrukcje rzymskie preferują muzykę związaną ze śpiewem. Jest to zrozumiałe, gdyż przez wiele stuleci głównym gatunkiem muzyki liturgicznej był chorał gregoriański. Dziś zmieniło się spojrzenie na liturgię i związaną z nią muzykę. Stąd też z całym przekonaniem możemy stwierdzić, że muzyka instrumentalna mieści się w formach prawdziwej sztuki, które dopuszcza się do służby Bożej (KL n. 112). Jakub Garbacz Urodzony w 1975 roku, swoją muzyczną edukację rozpoczął w Państwowej Szkole Muzycznej I i II stopnia w Kielcach, w klasie fortepianu. Jednocześnie rozpoczął naukę gry na organach u Jerzego Rosińskiego – organisty Bazyliki Katedralnej w Kielcach. Ukończył studia (dyplom z wyróżnieniem) w klasie organów prof. Mirosława Pietkiewicza w Akademii Muzycznej im. Grażyny i Kiejstuta Bacewiczów w Łodzi. Uczestniczył w wielu kursach mistrzowskich interpretacji i improwizacji organowej, które prowadzili H. Vogel, L. Lohmann, J. Guileau, L. Digris, B. Haas, P. van Dijk, J. Gembalski, K. Ostrowski, R. M. Stangier, B. Oberhammer, M. Czajka, J. Serafin, J. Regnere, F. Klinda. Uczestniczył również w konkursach muzyki organowej: Brno 1997 (udział w półfinale), Rumia 1997 (II nagroda), Wilno 1999. W latach 1995-1998 prowadził programy promujące muzykę organową w lokalnej stacji radiowej i telewizyjnej. Aktualnie jest I organistą Bazyliki Archikatedralnej w Łodzi, a także prowadzi klasę organów w Salezjańskim Liceum Muzycznym w Lutomiersku koło Łodzi. Jest członkiem Stowarzyszenia Polskich Muzyków Kościelnych oraz Stowarzyszenia PRO MUSICA ORGANA. Koncertuje w kraju i za granicą, prowadzi działalność artystyczną solo, a także w duecie fletowo-organowym z żoną Joanną. Żródło: 1/14 Przeglądaj galerię za pomocą strzałek na klawiaturze Przesuń zdjęcie palcem fot. kto nie może wziąć ślubu kościelnego ---->Planujesz tradycyjny ślub w kościele? Oczyma wyobraźni widzisz siebie w białej sukni w pięknie przystrojonej świątyni i słyszysz organistę grającego marsz weselny Mendelsona? Wcześniej upewnij się, czy na pewno Ty i Twój narzeczony macie prawo wziąć ślub kościelny. Prawo kanoniczne Kościoła katolickiego wylicza przypadki, gdy taki ślub jest wykluczony. Zobacz równieżPolecamy Ślub kościelny - oprawa liturgii Jeżeli zamierzać zawrzeć związek małżeński w kościele - ślub konkordatowy lub ślub kościelny po wcześniejszym ślubie w Urzędzie Stanu Cywilnego, warto pomyśleć o wyjątkowej oprawie liturgii Mszy Świętej, podczas której powiecie sakramentalne tak. Można - w porozumieniu z księdzem - poprosić najbliższą rodzinę i przyjaciół o odczytanie modlitwy wiernych bądź zaśpiewanie psalmu. Przed zawarciem związku małżeńskiego w kościele warto spotkać się wcześniej z księdzem lub ojcem, który będzie przewodniczył Mszy świętej, w trakcie której złożymy przysięgę małżeńską . Oto niektóre elementy oprawy liturgii, na które możemy mieć wpływ: Przystrojenie kościoła - w niektórych kościołach jego przystrojeniem zajmują się siostry zakonne, często jednak nie ma osoby bezpośrednio odpowiedzialnej za dekorację kościoła, warto wówczas poprosić o pomoc w dekoracji kogoś z rodziny bądź przyjaciół i znajomych. Oczywiście Para Młoda (która za wystrój płaci) powinna wybrać kwiaty, ich kolor, zdecydować czy chce aby w kościele znajdowały się przy ławkach dodatkowe stroiki z kwiatami (girlandy), białe szarfy, a przed ołtarzem specjalna bramka z kwiatów itp. Oprawa muzyczna Mszy świętej - najczęściej na Mszy ślubnej gra organista z parafii (zwykle zapłata organisty nie jest wliczana w opłatę, którą dajemy księdzu). Młodzi mogą omówić z nim przed mszą jakie pieśni chcieliby usłyszeć na swoim ślubie. Dodatkowo możliwe jest wynajęcie na Mszę solisty/solistki, którzy zaśpiewają Ave Maria. Jeżeli sami śpiewamy lub gramy w zespole kościelnym można prosić znajomych o muzyczną oprawę mszy św. Wejście do kościoła - przed mszą ślubną należy ustalić z księdzem czy mamy sami podejść do ołtarza, czy też ksiądz podejdzie do nas w uroczystym orszaku z ministrantami - ksiądz podchodzi do Młodej Pary znajdującej się przy głównym wejściu do kościoła, podaje jej do ucałowania krzyż, a następnie Młoda Para uroczyście podchodzi do ołtarza za księdzem. Wprawdzie w zagranicznych filmach często oglądamy jak Panna Młoda prowadzona jest do ołtarza przez swego ojca, to jednak w Polsce najczęściej Młodzi do ołtarza podchodzą razem. Czytania - Państwo Młodzi mogą wybrać (spośród czytań dedykowanych na tę okazję) czytania, które usłyszą na mszy ślubnej, o ich przeczytanie można poprosić kogoś z rodziny, przyjaciół. Przykładowe teksty czytań. Śpiew psalmu - jeżeli wśród zaproszonych gości jest ktoś kto ładnie śpiewa i nie będzię go stresował "występ" przed całą rodziną, możemy go poprosić o zaśpiewanie psalmu między czytaniami. Kazanie - kazanie jest obowiązkowym elementem na mszy ślubnej, jeżeli znamy księdza bądź ojca udzielającego nam ślubu, z pewnością będzie to kazanie skierowane bezpośrednio do Młodej Pary. Tekst przysięgi - młodzi mogą ustalić przed ślubem czy chcą się nauczyć tekstu przysięgi na pamięć, czy też wolą powtarzać jej tekst po księdzu udzielającym sakramentu. Modlitwa wiernych - Para Młoda może sama ułożyć modlitwę wiernych, powinniśmy w niej pamiętać o zmarłych rodzicach, rodzeństwie, o prośbie o błogosławieństwo dla małżeństwa. Modlitwę wiernych może odczytać ktoś z rodziny bądź przyjaciół. Podziękowania - na końcu mszy ksiądz zwykle składa życzenia Młodej Parze, my również możemy poprosić go o mikrofon i podziękować uroczyście wszystkim gościom za przybycie na uroczystość i współuczestniczenie w tak ważnym dla was momencie.

tradycyjny marsz weselny w kościele